Kroll prosesi, titanyum metalinin endüstriyel ölçekte üretimi için kullanılan bir pirometalurjik işlemdir. Wilhelm Kroll tarafından 1930'larda geliştirilmiştir ve günümüzde titanyum üretiminde yaygın olarak kullanılan temel yöntemdir.
İşlemin Temel Adımları:
Titanyum Tetraklorür (TiCl₄) Üretimi: İlk adım, titanyum dioksit (TiO₂) cevherinin klor gazı ve kok ile yüksek sıcaklıkta reaksiyona sokulmasıyla titanyum tetraklorür (TiCl₄) üretmektir.
TiO₂ + 2Cl₂ + 2C → TiCl₄ + 2CO
İndirgeme: Titanyum tetraklorür (TiCl₄) daha sonra inert bir atmosferde (genellikle argon) magnezyum (Mg) veya sodyum (Na) ile indirgenir. Bu işlem, metalik titanyum ve metal klorür (MgCl₂ veya NaCl) oluşturur.
TiCl₄ + 2Mg → Ti + 2MgCl₂
(Magnezyum indirgemesi)TiCl₄ + 4Na → Ti + 4NaCl
(Sodyum indirgemesi)Ayrıştırma: Elde edilen titanyum süngeri, metal klorür ve fazla indirgeyici ajan içerir. Bu nedenle, süngerin vakum damıtma veya liçleme gibi işlemlerle saflaştırılması gerekir. Vakum damıtma işleminde, yüksek sıcaklıkta vakum uygulanarak MgCl₂ buharlaştırılır ve uzaklaştırılır.
Konsolidasyon: Saflaştırılmış titanyum süngeri genellikle ergitilerek külçe veya diğer formlara dönüştürülür. Bu işlem, genellikle vakum ark eritme (VAR) veya elektron ışın eritme (EBM) gibi yöntemlerle gerçekleştirilir.
Kroll Prosesinin Avantajları:
Kroll Prosesinin Dezavantajları:
Alternatif Prosesler:
Kroll prosesine alternatif olarak, FFC Cambridge prosesi gibi elektrolitik yöntemler ve hidrojen indirgemesi gibi araştırmalar devam etmektedir. Ancak, bu yöntemler henüz Kroll prosesi kadar yaygın olarak kullanılmamaktadır.